بایگانی نویسنده: حسین آگاهی

بالاخره دارم به پایان سرگذشت لوییزا کلارک در 📖 کتاب باز هم من نوشته جوجو مویز می‌رسم.اصلاً فکرش را هم نمی‌کردم که روزی علاوه بر این‌که کتاب پس از تو را بخوانم، کتاب بعدیش را هم که باز هم من … ادامه‌ی خواندن→

در ادامه‌ی ماجرای نقش بازی کردن انسان‌ها در مقابل یکدیگر باز هم جملاتی را از کتاب پس از تو می‌آورم؛ با این پرسش که آیا در گذر زمان بر تعداد نقاب‌هایی که ما در جمع‌ها بر چهره‌هایمان می‌گذاریم افزوده می‌شود … ادامه‌ی خواندن→

در سالروز تولد بیست و سه سالگیم مطلبی نوشته‌ام که در آن از شاعر نابینایی به نام رضا سحبان یاد کرده‌ام و شعری را نیز از ایشان آورده ام. به تازگی شخصی به نام عطاالله سحبان که خود را برادر … ادامه‌ی خواندن→

بالاخره برخلاف انتظارم به سراغ کتاب پس از تو نوشته‌ی جوجو مویز رفتم. این کتاب در ادامه‌ی من پیش از تو نوشته شده‌است و تا حالا که نزدیک به صد صفحه از آن را خوانده‌ام، می‌توانم بگویم حداقل از مطالعه‌اش … ادامه‌ی خواندن→

وقتی خبری را که در زیر می‌آورم در بی‌بی‌سی خواندم، عمیقاً به فکر فرو‌رفتم که چه اندازه باید درد زندگی به آدم فشار وارد کند که او تصمیم بگیرد به شکلی کاملاً خودخواسته به حیاتش پایان دهد. واقعاً قضاوت چنین … ادامه‌ی خواندن→

تقریباً بی‌خبر به مسافرت رفتم و اتفاقات، طوری رقم خوردند که نتوانستم تلفنم را هم جواب بدهم و این باعث شد که تمام دوستانم به شدت نگرانم شوند. بعد که موقعیت پیدا کردم و به پیام‌ها و تماس‌های فراوانی که … ادامه‌ی خواندن→

حالا که تلگرام هم ارسال پست به صورت زمان‌بندی‌شده را به امکانات خود اضافه کرده‌است یک بار دیگر بهانه‌ای فراهم شد که به یاد سریال به او بگویید دوستش دارم اواخر دهه‌ی هفتاد بیفتم. داستان این سریال چنین بود که … ادامه‌ی خواندن→

دیشب که همراه دوستان مشغول گپ و گفت بودیم، تلویزیون هم روشن بود و برای این‌که بتوانیم راحت‌تر با هم صحبت کنیم، صدایش را کم کرده‌بودند، یکدفعه صدای خانم رفعت هاشمپور را شنیدم و از آن‌ها پرسیدم: چه فیلمی داره … ادامه‌ی خواندن→

همان طور که هر چهره یا صدایی در بین تمام آدم‌های روی کره‌ی زمین، مختص به صاحب آن است و ما بی‌نهایت صدا و صورت را می‌توانیم برای همه‌ی انسان‌ها در نظر بگیریم، به اندازه‌ی هر کدامشان هم باید یک … ادامه‌ی خواندن→

اگر خداوند فقط لحظه‌ای از یاد می‌برد که عروسکی پارچه‌ای بیش نیستم و قطعه‌ای از زندگی به من هدیه می‌داد، شاید نمی‌گفتم همه‌ی آن‌چه می‌اندیشیدم و همه‌ی گفته‌هایم اشیا را دوست می‌داشتم نه به سبب قیمتشان که معنایشان رؤیا را … ادامه‌ی خواندن→