درست از زمانی که دوره‌ی ابتدایی را پشت سر گذاشتم؛ یکی از زیباترین لذت‌های زندگی را در خواندن رمان و به خصوص درام‌های عاشقانه یافتم؛ البته نه از آن عشق‌های آبکی که در اغلب کتابهای ایرانی دیده می‌شوند که فیلم‌ها و سریال‌هایمان هم سرشار هستند از همین نوع مثلاً عشق و عاشقی‌ها.
من درام‌های عاشقانه‌ای را می‌پسندم که در عین این‌که از تنها انگیزه‌ی زندگی -یعنی عشق- صحبت می‌کنند؛ به جریان زندگی هم بپردازند و از واقعیات دور نشوند.
اگر قرار است وصالی را ترسیم کنند، سختی‌های این رسیدن عاشق و معشوق را هم بیان کنند و اگر قرار است از یک پیروزی بزرگ حکایت کنند، تا حد امکان توضیح دهند که قهرمان کتاب، با طی کردن چه مراحلی به این نقطه که آرزویش بوده دست یافته‌است.
کتاب طولانی‌ترین سفر، نوشته‌ی نیکلاس اسپارکس و با ترجمه‌ی شهرزاد موحد بیات از این دسته است.
چند دقیقه از خواندن این کتاب فوق‌العاده نمی‌گذرد که دارم در موردش می‌نویسم.
متأسفانه چنان‌که از قدیم و ندیم مرسوم است نمی‌توانم دقیقاً حسی را که از مطالعه‌ی این کتاب تجربه کردم، بیان کنم؛ اما روایت یک زندگی طولانی را شنیدم که دو نفر علی‌رغم تمام مشکلات، عمیقاً یکدیگر را دوست داشتند و تا آخرین لحظه‌های حیات هم بر عشقشان وفادار و ثابت‌قدم بودند.
نیکلاس اسپارکس یک کتاب دیگر به نام پیامی در بطری هم دارد که قبلاً خوانده‌ام که باید در مطلبی دیگر معرفیش کنم؛ اما در حال حاضر تنها چیزی که می‌توانم در معرفی کتاب طولانی‌ترین سفر بگویم این است که این کتاب دو داستان را روایت می‌کند: یکی در دهه چهل میلادی می‌گذرد و دیگری در زمان حال و علاوه بر خواندن یک رمان می‌توان به تجربه‌های بسیار جالبی در مورد جنگ جهانی هم دست یافت که لذت مطالعه‌ی این کتاب را چند برابر می‌کنند.
یکی از زیباترین جملاتی که در این کتاب خواندم این است:
«اگر بهشتی باشد، ما دوباره یکدیگر را پیدا خواهیم کرد؛ چون بدون تو بهشتی وجود ندارد.»
سلام 🙂
تا یادم نرفته همان اول بگویم که نمی دانم چرا احساس می کنم به جای اخر نوشته باید همین اول بنویسم اگر بهشتی نباشد هم ما دوباره یکدیگر را پیدا خواهیم کرد چرا که مگر باید حتما بهشتی باشد که تو هم باشی وقتی بدون بهشت هم بوده ای! همین!الان مثلا کرونا هم به جهان افزوده شده و این را هنوز نمی دانیم کجای دلمان بگذاریم!
اما کتاب. آنچه شما آن را دوست داشته اید را مگر می توان دوست نداشت؟ این هم از آن مواردیست که حتی نیازی نیست آدم آن را تجربه کند چرا که انقدر زیبا و تمیز درباره اش می نویسید که نمی توان دوستش نداشت.چون انقدر گرفتارم که وقت خواندن این کتابهای زیبا را ندارم پس باید بارها و بارها سپاسگزاری کنم که با این معرفیهای جالب ما را به وادی این کتابها می برید. شکلک دسته گل تقدیم کردن
سلام. ☺
مرسی که چه با تأخیر و چه زود زود این نوشته ها رو می خونید.
نظرتون هم در مورد بهشت جالبه راست میگید مگه حتماً باید بهشتی باشه که هم رو پیدا کنیم؟